Ons Tweede Huis
La Cigogne 8 juli 1981
Het toegangshek draait moeizaam open
Klimplanten hebben zich om de scharnieren vastgezet
Onkruid is opgegroeid, daar waar het hek moet draaien
Van het veld vliegen de vogels verstoord op
Drie, vier, nee zes eksters hebben hier hun speelterrein
En dwars over de plavuizen van het straatje
Via een gaatje in de deur
Hebben mieren een pad gevonden naar de voorraadkast
In de gootsteen liggen
Het raam is dichtgegroeid met klimop
En laat nog slechts een groenig schemerlicht binnen
Hagedissen bekijken met opgericht hoofd, bewegingloos
Zelfs in rust, gespannen klaarstaand
Om tussen
Weg te schieten
De eerste wandeling over het terrein is een schermutseling
Het gras, het onkruid, hoog opgegroeid, verspert de toegang
Verbergt ritselende slangen, wellicht
In ieder geval wolken insecten
De zachte aanval van klittende kruipende zaaddeeltjes
Bramenstruiken slingeren zich om de enkels
Laten bloedende schrammen na
Doorns breken af in vingertoppen
De lucht vult zich met talloze allergoïde bestanddelen.
O,
Het lijkt alsof de strijd voortdurend in ons voordeel uitvalt
We maaien flink wat weg, genieten
Ontginnen een gedeelte, planten tomaten en kruiden
Omringen ons met sierbloemen, leggen perkjes aan, slaan paaltjes
Maken zitjes
Maar de tijd werkt tegen ons
Nooit zullen we het winnen.
Wat is er tragisch aan een ruïne
Ik heb de oorlog meegemaakt, ik kan het weten
-
wanneer we dan uiteindelijk onze eigen huizen
-
hebben ingegooid
-
zie je het steeds weer gebeuren
-
zij hebben uiteindelijk gewonnen
-
zij nemen de macht over
Het tragische aan een ruïne is het onkruid
Dat overal de kop opsteekt
Het kan niet lachen
-
dat is een typisch menselijk trekje
Maar het gevoel dat het uitstraalt is hetzelfde
Het lacht zich rot.
Ons tweede huis, ons bestaan
Onze beschaving, één grote verzorgingsflat
De volgende bewoner staat al vol ongeduld te wachten
Uiteindelijk gaan alle gebouwen tegen de grond
En neemt het onkruid de macht over.
DE VAKANTIEGANGERS 14 juli 1981
De stroom valt nu definitief niet meer te stuiten
De horde vakantiegangers is aangekomen
Geholpen door het feit dat dit de enige zonnige plek
Schijnt te zijn
Hebben ze allemaal tegelijk ons dorp bevolkt
Op de landkaart valt het aan te geven met zwarte stipjes
Uitmondend in ’n zwarte vlek langs de kust
De stranden puilen uit
De kustlijn is bijna onzichtbaar door de vele lijven
Steeds dieper gaan ze de zee in
Hoewel ze meestal niet kunnen zwemmen
Het water staat ze tot de lippen
Zo nu en dan spoelt er zo’n stipje onder
Maar dat mag de grote zwarte vlek niet verhelpen
De nieuwe aanvoer compenseert zo’n verlies gemakkelijk.
Ook in de winkelstraten valt nauwelijks meer te gaan
Pa, voor de
Ma, de uitgezakte vormen extra getoond in strak zittend tricot
De kinderen voorzien van visnetjes, plastic drijfeenden
Hoedjes, emmertjes, ijsjes
De grote dochter draagt de luchtmatras
Pa, de vouwstoel en de parasol
Ma doet intussen de boodschappen
Het tempo ligt hoog, het schema laat weinig speling
’s ochtends strand tot twaalf uur
Boodschappen, koken, want ’t eten moet warm zijn
Afwassen. Korte siësta
Strand van drie tot vijf
Weer boodschappen, koken
Pa intussen jeu de boules plus apéro
Kinderen kattenkwaad op de camping
Acht uur eten – warm - afwas, uitpuffen
En dan de bungalowtent in.
Welke socialist heeft gevochten voor deze vakanties
Welke dwaas heeft hierin heil gezien voor de arbeider
En dan beperkt het zich natuurlijk niet tot deze klasse
Wat dacht je
Iets ouder al, vrouwtje thuis gelaten
Of gescheiden, of apart op vakantie
Voorzien van een metgezellin, beetje hoerig
Maar aantrekkelijk genoeg om het plaatje in te vullen
In ’t open sportwagentje, naast de krasse veertiger
Die zich met doodsverachting in het verkeer stort
Alles inhalend wat zijn gezichtsveld binnenrijdt
Nee, hij moet nergens heen, allen maar naar de bar
Twee straten verder
Voor een whisky on the rocks
Maar het rijden moet snel gaan
Al die plaatselijke boeren en die suffe buitenlanders
Weten niet wat snel leven is
Vooruit, de investering moet eruit
Het hotel is duur genoeg
Om
Dubbele prijzen, halve porties
En ’t vrouwtje is ook niet helemaal wat hij ervan had verwacht
En dan nog pijn in zijn rug
En zijn knie gestoten aan die vervloekte keien op ’t strand
Welke dwaas, welke idioot…..
En die hunkerende meiden die best iets zouden willen
Maar je kunt toch niet zomaar
En je wordt altijd aangesproken door de verkeerde jongens
En de leuke durven niet
Of zijn al bezet
En die twee weken zijn toch al zo om
En in plaats van mooi bruin ben ik helemaal verbrand
En ik had nooit met mijn beste vriendin op vakantie moeten gaan
Want nou moet ik alweer een andere beste vriendin zoeken
Zij wil aldoor topless zitten
En ze weet best dat ze mooiere tieten heeft dan ik
Ik ben zo ongelukkig, ik wilde dat ik weer op kantoor zat
Welke idioot…
Welke idioot trapt nog in die vuile verlakkerij
Die boetiekjes waar alles duurder is dan normaal
Die artiesten met hun kitschkoopjes langs de kade
Die restaurants met hun infecte hap
Die overvolle wegen, files in de brandende zon
Die vervuilde zee
Zwemmend tussen je eigen drollen
Stinkend naar chemisch vuil
Die pantoffelparade van alleen maar lelijke mensen
Die wantrouwend om zich heen kijken
Omdat ze weten dat de tegenpartij
Ze al schattend staat af te wegen
Op eventuele verdienste.
WINTERLANDSCHAP ’S OCHTENDS
Amsterdam 16 dec. ‘75
De zon is een oranjerode schijf
Achter kunstig gerangschikte takken
Van zwarte bladerloze bomen.
De velden liggen er berijpt bij.
Even verder op het water
Proberen zwanen voorzichtige pasjes
op het vliesdunne ijs.
De autoradio speel country muziek
Na het laatste nieuws over een gijzeling
Een kunstenaar maakte onlangs
Banken en tafels gelijkende op schapen.
Welnu, ze staan hier in de wei
Onbewegelijk
Als maquettepoppetjes in het synthetisch gras
Dit Hollandse landschap
Van een Japanse soberheid
Deze Amerikaanse muziek
Deze natuur, die op een kunstwerk lijkt.
Waar is de tijd dat we deze dingen uitsluitend bekeken
Op eetbaarheid.
Meest recente reacties
Dag Nico,
Van je mooie, ontroerende optreden tijdens de Brassenshommage in de Nieuwe KHL heb ik een foto gemaakt .Waar kan ik die naar toe sturen?
Groet,karen van den winkel
Beste Nico, we hoorden van vrienden over jouw concerten. Graag komen we op jouw lijst om eens uitgenodigd te worden. Zijn dol of Frankrijk en aznavour!
We horen graag!
Zet je emailadres op deze reactie en je krijgt antwoord
Nico
Goedemiddag Nico,
Graag zou ik meer info krijgen over de Diner-Chansons.
Met vriendelijke groet,
Nicole